گذار از نظريه ولايت فقيه در احکام به نظريۀ ولايت فقيه در دين در الگوي مديريت دينشناخت راهبردي پيشرفت
احمد آکوچکيان - زهرا نجفي
احمد آکوچکيان - زهرا نجفي
-
زبان مقاله : فارسی |
تعداد صفحات مقاله : 66 صفحه |
نوع مقاله : مقاله پوستری |
ISC کد مقاله در : ISC975_216222
چکیده
فصلي از واکاوي ايده ها و عناصر پايه براي شکل گيري نظريه اسلامي ايراني پيشرفت در عرصه هاي پيوسته اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، سياسي و علمي تنقيح انديشه، نظريه و گفتمان ولايت فقيه است. ظهور نظريه جمهوري اسلامي چشم انداز تازه آمد نظري-اقدامي جامع نگري را در انگاره مبناي خويش، درباره انديشه و سياست با محوريت چهار مفهوم پيشرفت، قدرت، دانش و مشروعيت؛ يعني اصل ولايت فقيه، نويد بخشيد. انگاره اي که اگر چه به لحاظ مضمون و هويت، پيوسته با پيشينه انديشه و عينيت جهان اسلامي بوده است، به لحاظ ساختاري نظريه، با انديشمندان کلان دوره دوم تاريخ فقه، از دورۀ ميانه (سده هاي سوم تا هشتم)، تا جديد (سده هاي دهم تا دوازدهم) و تا معاصر (سده هاي سيزدهم تا چهاردهم)؛ چونان محقق کرکي تا محقق نراقي تا مقدس اردبيلي و تا ميرزاي نائيني و تا امام روح الله خميني ره و نظريه پردازان ديگري در دوره معاصر، حضور متطور خودويژه اي داشته و در ذيل نظريه معاصر مدنيت و جمهوري اسلامي، مهياي ورود به کلان دوره سوم تاريخ فقه؛ يعني عصر پيشرفت (رشد-توسعه) تفقه در دين بنيان و فقه تمدني، است. حاصل اين جريان تاريخي، با ظهور نظريه جمهوري اسلامي ايران، به طرح ايده ولايتمندي تفقه در احکام، در قرائت خودويژۀ امام خميني ره انجاميد و فقيه عادل زمان شناس، در رأس هرم راهبردي مديريت نظام جمهوري اسلامي، وليّ فقيه نام گرفت و نظام ولايت، در مجموعه دستگاه هاي تصميم ساز و تصميم گير راهبردي که در راسش رهبري قرار دارد، تعريف گرديد و نظام حقوق اساسي اين جمهوري، بر مدار اين اصل، در قانون اساسي و متمم آن شکل گرفت و نزديک به چهار دهه، انديشه، نظريه و گفتمان مزبور، در بوته نقد نظري و اقدامي قرار گرفته است. به درستي آيا انديشه دين شناخت پيشرفت و پيشرفت شناخت دين و به تعبيري ديگر، انديشۀ ولايتمند تغيير، همين فقه در احکام، در تفسير مرسوم پيشيني حوزوي آن، است؟ آيا ولايتمندي تغيير، از آن فقه در احکام است؟ آيا نظام ولايت فقيه، در تکمله هاي تحليلي نظريات و تجربيات معاصري، همچنان وفادار به نقش بنيادين فقه منحصر به احکام و ظرفيت ولايت آن بر کليت نظام اجتماعي، است؟ ريشه اين نگرش مبناي بايسته، در منابع ديني کجاست و اگر آموزه هاي دين و به طور خاص قرآن کريم، حديث آل البيت و اصل عقلانيت جامع، راهبر به ولايتمندي تفقه در دين اند، بر تاريخ تفکر ديني چه گذشت که ايده ولايت تفقه در دين، به ايده ولايت تفقه در احکام و ايده ولايت فقيه در دين به ايده ولايت فقيه در احکام فروکاهشي يافت؟ و در مقايسه با نظام ولايت فقه در احکام بنيان، نظام ولايت فقه در دين مبنا، داراي چه اوصافي است؟ مقاله پيش رو، ولايتمندي تفقه در دين يا ولايتمندي انديشه پيشرفت شناخت دين و دين شناخت پيشرفت، از ديدگاه تحليل مفاهيم، انديشه و گفتمان نوين علوم تفسيري، به مدد بازخواني منابع ديني، بازتحليل مي شود. مرز ميان اين دو انگاره، در حوزه نظر و اقدام توسعه اي تبيين مي شود. از لحاظ نظري و مشخصا معرفت شناختي، خاستگاه انگاره برگزيده، رفت و شد و نسبت به آزمون درآمده متبادل عقل، اراده، دانش و اقدام، است در اين نگرۀ ترکيبي، دانش و عقلانيت ها، هم از سويي مبناي اقتدار (مشروعيت و کارامدي) و هم از سويي ديگر آيينه تمام نماي اقتدار است.کليدواژه ها
تفقه در دين-فقه در دين-فقه در احکام-ولايت فقه در احکام-ولايت تفقه در ديننحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:آکوچکيان , احمد , 1393 , گذار از نظريه ولايت فقيه در احکام به نظريۀ ولايت فقيه در دين در الگوي مديريت دينشناخت راهبردي پيشرفت , واکاوی مفاهیم و نظریه های رایج توسعه و تجربیات ایران و جهان : به سوی نظریه اسلامی ایرانی پیشرفت
انتشار دهنده
محل انتشار : واکاوی مفاهیم و نظریه های رایج توسعه و تجربیات ایران و جهان : به سوی نظریه اسلامی ایرانی پیشرفتمشخصات برگزارکننده همایش : مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت
تعداد مقالات : 135
کد اختصاصی :
۹۳۱۵۱-۱۰۴۰۱
a>
دیگر مقالات این رویداد
© کلیه حقوق متعلق به موسسه استنادی و پایش علم و فناوری جهان اسلام (ISC) می باشد.