رویکرد تربیت معلم در گفتمان پیشرفت اسلامی
عبدالرسول قادری - محمد مزیدی
عبدالرسول قادری - محمد مزیدی
دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه شیراز؛ - دانشیار وعضو هیئت علمی دانشگاه شیراز؛
زبان مقاله : فارسی |
تعداد صفحات مقاله : 19 صفحه |
نوع مقاله : مقاله شفاهی |
ISC کد مقاله در : ISC1884_355607
چکیده
ازآنجاکه انسان سازنده همه تحولات عرصههای اجتماعی است و پرورش انسان مقدمه ایجاد هر تغییری در جوامع است، در گفتمان پیشرفت اسلامی، نگاه به تعلیموتربیت بهگونهای است که با طراحی و استقرار نظام آموزشی جامعی، یادگیری را به فرآیندی مستمر از تولد تا مرگ تبدیل مینماید و نقش هر نهادی را در این فرآیند مشخص میکند. خانواده، مدرسه، دانشگاه، حوزه علمیه، صدا و سیما و رسانهها، اماکن مذهبی و مساجد، بازار، جامعه و… با درک وظیفه خود در این سیستم یکپارچه به ایفای نقش میپردازند. در این سیستم، الگویی تلفیقی مشتمل بر آموزش، تربیت، پژوهش و مهارت بهصورت همزمان در همه ردههای تحصیلی حاکم است و درنتیجه، الگوی آموزشی حافظهمدار فعلی با الگوی مبتنی بر یادگیری دانش به همراه تربیت انسانها و پرورش مهارتها و پژوهش جایگزین میشود. غایت نظام تربیتی اسلام، تعالی انسانها، تربیت دینی، تربیت شایستگان و نخبگان و تعلیم کاربردها و نیازهای واقعی زندگی اجتماعی به افراد است. در این راه لازم است فرآیند تعلیموتربیت به تمام ساحتها از جمله تعلیموتربیت اعتقادی، عبادی و اخلاقی، تعلیموتربیت علمی و فناورانه، تعلیموتربیت اقتصادی و حرفهای، تعلیموتربیت اجتماعی و سیاسی، تعلیموتربیت زیستی و بدنی و تعلیموتربیت زیباشناختی و هنری تسری یابد. در همین رابطه در عصر حاضر، همانند اعصار گذشته، به نقش و جایگاه معلم در عرصه تعلیموتربیت تأکید زیادی میشود. در سیستم های آموزشی، افراد زیادی مشغول به کارند و فعالیت های آنها بطور مستقیم یا غیر مستقیم در تربیت دانش آموزان و یا دانشجویان مؤثر است اما در این میان، نقش معلمان و اساتید و دانشگاهها از دیگر افراد بسیار برجستهتر می نماید چنانکه بخش مهمی از اوقات را دانش آموزان در مدرسه و دانشجویان در دانشگاه زیر نظر آنها سپری می کنند و عوامل دیگر هم فراهم آورنده زمینه برای فعالیت معلّمها و اساتید میباشد از این رو بسیاری از دانش آموختگان نظام آموزشی سنتی و جدید شکل گیری شخصیت خود را مرهون معلمان خود می دانند. در همین راستا، ویژگیهایی گوناگونی را نیز برای معلم برشمردهاند که از میان آنها داشتن روحیهی علمی از مهمترین ویژگیها ذکر میشود. هدف مقاله این است که با ذکر ویژگیهای روحیهی علمی، به ذکر آثار این روحیه در عرصهی تعلیموتربیت و کاستی آن پرداخته و با ارائهی مفهومی تحت عنوان روحیه معلمی به نسبتهای ممکن مواجههی این مفهوم با مفهوم روحیهی علمی، بپردازد. این پژوهش از نوع کیفی است و روش آن توصیفی-تحلیلی است. یافتهها نشان میدهد که توجه به پرورش روحیهی معلمی در تربیت معلم اعم بر پرورش روحیهی علمی است. در پایان، با ارائهی رویکردی مناسب برای تربیت معلم، پرورش روحیهی معلمی یا مربیگری با استعلای روحیه علمی نتیجهگیری و پیشنهاد شده است.کليدواژه ها
تعلیموتربیت، تربیت معلم، روحیه علمی، روحیه معلمینحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:قادری , عبدالرسول , 1396 , رویکرد تربیت معلم در گفتمان پیشرفت اسلامی , ششمین کنفرانس ملی تعمیق و تکمیل الگوی پایه پیشرفت
انتشار دهنده
محل انتشار : ششمین کنفرانس ملی تعمیق و تکمیل الگوی پایه پیشرفتمشخصات برگزارکننده همایش : مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت
تعداد مقالات : 326
کد اختصاصی :
۹۶۱۶۱-۲۳۱۰۳
a>
دیگر مقالات این رویداد
© کلیه حقوق متعلق به موسسه استنادی و پایش علم و فناوری جهان اسلام (ISC) می باشد.